De kamer van Ida is geïnspireerd door Ida Van Leuven, een mystica uit de 13e eeuw, net zoals Hadewijch, die een van de grootste Vlaamse dichters geweest is. In haar leven heeft ze veel visioenen gehad, een gelukzalig gevoel waar ze telkens ondergedompeld werd in een overweldigend wit licht dat ze heel individueel beleefde. Daarnaast had ze in die visioenen stigmata, zowel pijnlijke als bevrijdende gevoelens. Daarin voelde ze dus een tweestrijd tussen het aardse en het hemelse, tussen het goede en het kwade.

De kamer bestaat uit een ligbed waarrond een hoge, witte kelkvormige schaal opgetrokken is die het hemelgewelf als plafond gebruikt. Net daar waar de ruimte stopt en de omgeving begint, is een rode rand, als een stigmata tussen het grijpbare en het ongrijpbare.

De kamer van Ida werd ontworpen in opdracht van Sander Vloebergs naar aanleiding van zijn experimenteel artistiek multimediaproject ‘Geliefde Lichamen’ (2019).